در 22 بهمن، تظاهراتی در مالمو، سوئد، برای جلب توجه به جنایات جمهوری اسلامی ایران علیه حقوق بشر برگزار شد. سخنرانی من در آن روز در مالمو به شرح زیر است
هممیهنان و همرزمان گرامی
امروز، در حالی سران جمهوری اسلامی استقرار حکومتشان را گرامی میدارند، که یک ایران، این روز را تاریکترین و سیاه ترین روز خود میداند. برای مردم ایران، 22 بهمن ماه، یک طلوع تازه نیست، بلکه یک کابوس است. کابوسی که 45 سال است که ادامه دارد
سرنگونی نظام شاهنشاهی و خروج شاهشاه ایران از کشور، فقط یک تحول سیاسی نبود. این اوج فشارهای خارجی و دخالت مستقیم خارجی، در ایران بود. ایران، در دونیایی دو قطبی، میکوشید که به عنوان قدرتی مستقل، به ایستد. چشم انداز شاهنشاه برای ایران دولتی مدرن، اقتصادی قوی و ایرانی پرافتخار بود. او به دنبال تبدیل ایران به یک قدرت جهانی بود، تلاشی که خواری شد در چشم دشمنان ایران زمین
حمایت نیروهای خارجی از روح الله خمینی و استقرار جمهوری اسلامی، نشانه‌ای آشکار از بازی‌های ژئوپلیتیکی بود که در آن خودمختاری ایران قربانی شد. 22 بهمن، پیروزی انایرانیان بود. و برای همین، هرگز نباید نقش بیگانه در ویران کردن ایران را فراموش کنیم. نباید نیز خدمتگذاران بیگانه را فراموش کنیم. آنهایی که دستور گرفتند و کمر به نابودی ایران بستند. آنها که به سه فاصد معروفند
جمهوری اسلامی و 57ی ها، بخوبی به آرمان خود پرداخته اند. ایران که روزی از قویترین اقتصاد های آسیا بود، امروز واحد پولیش از فقیرترین کشورهای جهان، ضعیفتر است. روزی احترام تمام دنیا را داشتیم ولی امروز، نزدیکترین دوستان ایران، سوریه و روسیه و کره شمالی است. روزگاری، بهترین دانشگاه ها را داشتیم، و امروز یکی از بدترین رتبه ها را در جهان داریم. حتی، ورزش هم نابود کردند. در 68 سالی که جام ملت های آسیا در فوتبال انجام میشود، ایران سه بار پشت سر هم، قهرمان آسیا شد، سال های 1968، 1972 و 1978. هر سه در زمامداری شاهنشاه ایران. دو بار نیز کشور شاهنشاهی ایران، میزبان جام ملت های آسیا بود. جمهوری اسلامی هم در طول 45 سال عمرش، میزبان صدها جلسه و کنفرانس ترور و وحشت بوده است
راهی بجز مرگ جمهوری اسلامی نیست
در تلاش برای سرنگونی این نظام، ما همچنین باید مراقب کسانی باشیم که در صفوف ما هستند و خواسته یا ناخواسته، وحدت و اثربخشی آرمان ما را خدشه دار می کنند، اختلاف افکنی می کنند و پیام ما را کم رنگ می کنند
راه پیش رو، چشم انداز می طلبد. ما در پرتگاه تغییر ایستاده‌ایم و از آینده‌ای دفاع می‌کنیم که در آن ایران بتواند عزت و پتانسیل خود را بازیابد. این بینش ریشه در اصول ملی گرایی، دموکراسی و حقوق بشر دارد – همان آرمان هایی که تاریخ و میراث فرهنگی ما به ما آموخته است
ما باید سازمانی قوی و متحد بسازیم. سازمانی که نه برای منافع عده ای معدود، بلکه برای آزاذی ایران ایستاده باشد
بیایید 22 بهمن را نه تنها به‌عنوان روز پیروزی اهریمن بدانیم، بلکه به‌عنوان فراخوانی برای اقدام، به یاد بیاوریم. وقتش رسیده که از سخن، وارد عمل شویم. رمز پیروزی ما، در باور ما به سربلندی ایران و سرافرازی ایران است. در باور ما به مردمسالاری است. در باور ما به پادشاه مان است؛ پهلوی سوم